Land- en tuinbouw

Vanochtend trokken we bijtijds de bergen in voor een weidse wandeling. Maar boven kwamen we in een dikke, koude, natte mist terecht. Zo sportief zijn we ook weer niet, dan liever een zonnige levada aan de zuidkant.

We kozen voor een middenstuk van de Levada do Norte, een lange wandeling van noord naar zuid over het hele eiland. Ons stuk had nauwelijks hoogteverschillen, maar je moest geen hoogtevrees hebben. Dus het was mij avontuurlijk genoeg. Dit was de meest bloemrijke wandeling tot nu toe. Al vanaf onze start wandelden we tussen bremstruiken en Oost-Indische kers. En ook de mimosa was eindelijk ruim voorhanden.

Al snel volgde een bosrijk stuk waar de schade van de grote bosbranden in 2016 nog duidelijk zichtbaar is. Voordeel van een brand op z’n tijd is wel dat de kleine plantjes licht en ruimte hebben. En de zwartgeblakerde bomen hadden ook weer een soort schoonheid. Daarnaast waren ze erg populair bij de hagedisjes: dat zwart wordt natuurlijk  lekker warm! In het noorden zagen we gisteren overigens niet één hagedis, maar wel zat de levada daar vol met regenboogforel. Geen wonder dat dat gerecht in Porto Moniz overal op de kaar staat.

Het tweede stuk van de wandeling ging door een verticaal boerendorpje met land- en tuinbouw. Prachtige bloemen overal, en we kregen een mooi inkijkje in de lokale irrigatiehandigheidjes. Om de waterstromen te doseren gebruiken ze hier... oude kleren. Overal liggen er pakketjes klaar. Door zo’n prop in de stroom te leggen, verander je de waterloop en krijg je het water daar waar je het wilt hebben op je akker. Kan ook met zandzakken, maar hier op Madeira is dan weer geen zand, hahaha.