Lavamannetjes

Vandaag wandelden we over zeer diverse soorten paden. We begonnen met een brede gravelweg, daar kwamen regelmatig mountainbikers voorbij; sommigen hadden een rendiergewei op hun helm - het is zeker bijna kerst. Het volgende stuk was een puimstenen pad, niet echt mijn favoriet. We liepen door oudere lavavelden, dus er was meer struweel: wilde tabak, geraniums,  vijgenbomen, zelfs een acacia. Niks bloeide nog/meer; geen idee wat hier het seizoen is.

Op enig moment bereikten we het educatieve pad langs de Caldera Colorada. Informatieborden gaven nuttige eh… informatie. Zo was er nog een kleine steengroeve waar men tot niet zo lang geleden vulkanisch gesteente uit haalde voor toeristische doeleinden (en waarschijnlijk voor badkamers). Dat mag nu niet meer. Ook de zgn. vulkanische bom moet je van een afstandje bekijken, en dat vond niet iedereen gemakkelijk; dit pad was overigens vrij druk met natuurliefhebbers.

Deel vier van onze monstertocht ging over een lavaveld: soms grote platen, vaker een stenige piste. Steenmannetjes wezen de weg, lavamannetjes eigenlijk… De laatste 4km was weer een gravelweg. De hele route hadden we uitzicht op de diverse kraters, maar het was ook de hele weg een soort van heiig. Het waait namelijk stevig uit het oosten, en die wind neemt saharazand mee. Alles zit onder: de auto, de terrasstoelen, de was, mijn haar.

Raadsel van de gesloten restaurants is inmiddels opgelost: veel grotere horecazaken sluiten hier om uiterlijk 18:00 uur. Bij de zaak waar we gisteren na onze wandeling een colaatje wilden drinken wuifde de uitbater ons bij aankomst meteen weg: ze waren aan het opruimen, het was 15:45 uur. De tapasbar naast de buurtsuper: “we zijn de hele dag open.” De hele dag? “Ja, tot zes uur.” De lokale pizzeria idem dito. Maar we hebben voor vandaag gereserveerd bij een derde restaurant dat later open is. Spannend!

(dit was gisteren bij de buren)