Kerstsfeer

De Playa de Famara aan de westkant is misschien wel het mooiste strand van Lanzarote: wit zand, een 500 meter hoge klif die de (meestal) noordoosten wind tegenhoudt, lange golven, harde branding. In 1989 gingen we hier bijna elke dag korter of langer naartoe. Het was er toen ontzettend rustig, want zwemmen is hier niet ongevaarlijk. Tegenwoordig is het razend druk: het blijkt een surfparadijs. Lange rijen geparkeerde busjes, coole gasten met knotjes (en kerstmutsen - lachen). Die coole jongens bleken vaak de surfleraren te zijn, en er werd hard gewerkt. 

We wilden over het klifpad wandelen en dan over het strand terug, maar het bleek dat je de eerste helft van de wandeling over de onverharde dus stoffige weg liep waar bovengenoemde busjes af en aan reden en daar hadden we geen trek in. We maakten er dus een strandwandeling van. En het was warm! We picknickten in een nestje (hetzelfde als 34 jaar geleden - ja vast), bleven daar nog een uurtje lezen en kregen toen onbedaarlijk zin in het zwembad van het hotel. Dat is een klein en best koud bad, maar vanmiddag wel helemaal van ons.

Voor ons kerstdiner hadden we gereserveerd bij Casona di Yaiza, het Mexicaans georiënteerde restaurant dat hoort bij ons zusterhotel. Het kerstige bestond uit de aanwezigheid van een mini-stalletje, de kaart was gewoon de kaart. Om toch iets van de lokale kerstsfeer mee te krijgen wandelden we na het eten even langs eh… hoe zal ik het noemen: een Madurodam-kerststalcombinatie. Op het dorpsplein was een miniatuur Lanzarote opgebouwd met vulkanen, zoutpannen, authentieke huisjes en natuurlijk kamelen, en in het midden was een grot met de heilige familie. Een reuzenbal waarin je op de foto kon maakte het af.