De costa brava van Lanzarote

De westkust van Lanzarote is de ruige kust, de costa brava. Wij wandelden een aantal kilometers over het kustpad en genoten van het hypnotiserende geraas van de zware golven die tegen de rotskust botsten. Elke golf is weer anders, en soms kregen we een neveltje mee. Zie filmpje!

Het lavaveld waardoor ons ‘pad’ liep hoort voor een deel bij Timanfaya, dat is het nationale vulkanenpark. Met al die vulkanen leek het wel een beetje op Mordor, maar dan met beter weer: harde wind, soms felle zon, soms een dikke wolk waaruit van die druppeltjes vielen - ach hoe heet dat ook weer, in het Nederlands hebben we er 100 woorden voor… REGEN. Het mocht hier geen naam hebben.

Uit eten gaan in Yaiza is niet gemakkelijk. Zijn sommige restaurants volgens hun website gewoon open, als je voor de deur staat blijkt daar niets van. En nogal wat horeca heeft ook hier corona niet overleefd. Zo konden we gisteren na een lange zoektocht alleen terecht bij het cafetaria op de hoek, waar we best nog wel smulden van de puchero canario (de lokale kikkererwtenschotel) terwijl we Antwerpen zagen scoren tegen Barcelona. Voor vanavond hebben we gereserveerd bij het restaurant van de eigenaresse van ons hotel. Dat moet goed komen.