Havana voor beginners
Na een werkelijk uitstekend ontbijt wandelden we op ons gemak naar het prachtige art deco Bacardi-gebouw voor de zgn. Meet & Greet met de reisorganisatie. Jorge van Cuba Incentive vertelde ons clubje van 12 Nederlanders en 3 Belgen o.a. welke benzinepompen te vertrouwen zijn, dat je geen sigaren van vreemde mannen moet aannemen en dat er geen, herhaal GEEN, salsafestival is in Havana. Hij had ook nog leuke diner-met-showaanbiedingen en daar gingen wij graag op in.
Ons volgende avontuur was de hop-on-hop-offbus, voor ons een hit in elke grote stad. We lieten ons vervoeren langs o.a. de Plaza de la Revolucion, huizen in vergane-gloriestijl en een kolossale begraafplaats. De zon brandde ongenadig, dus veel medepassagiers op het open dak van deze dubbeldekker hadden een verse strooien hoed aangeschaft bij het oude mannetje in het Parque Central. Maar het waaide ook lekker, en ja hoor: daar zeilde er al een hoed voorbij. En daar ging de chauffeur echt niet voor stoppen.
Na twee uur, op driekwart van de route, vonden we het lunchtijd en we stapten uit bij halte 23yL = op de kruising van weg 23 en weg L. We krijgen de codes langzaam door. Daar wierpen we eerst een blik op de bijzondere (en drukke) ijssalon Coppelia - een soort vliegende schotel - waarna we binnenstapten bij Café Laurent, een ‘hidden gem’ volgens de Lonely Planet. En dat was het. Heerlijke gazpacho, prima koffie, mooi uitzicht op veel vergane glorie en aardige bediening.
We pikten de bus weer op voor het laatste stukje terug naar de oude stad en stapten uit bij het Castillo de la Real Fuerza, een 16e eeuws fort van de Spaanse strijdkrachten. We zagen gouden en zilveren schatten, Lucinda leerde dat een galjoen ook een soort schip is en niet alleen een Harry Potter-valuta, en we kwamen erachter dat ‘Colon’ Spaans is voor Columbus.
Na een poosje vergeefs wachten in de nog steeds brandende zon op de laatste hop-on-hop-offbus hielden we een zgn. cocotaxi aan. Dat is een driewielbrommer in de vorm van een eh... citroen waarin twee toeristen onbeschermd passen achter de gehelmde bestuurder. Lucinda onderhandelde strak in het Spaans en er ging inderdaad iets van de prijs af. Nu volgde een spannende scheurpartij door de avondspits, maar we werden keurig en heelhuids voor de deur afgezet.
Voor ons diner-en-showarrangement wandelden we in de avondzon de Malecon 3km af naar Hotel Nacional in de rijke wijk Vedado. In dit hotel vond eind 1946 een grote conferentie plaats van 100 Amerikaanse en Europese maffiabazen. Zij kwamen zogenaamd voor een concert van Frank Sinatra, maar het echte doel was het verdelen van hun schimmige zaken. Nu staat in de tuin van Hotel Nacional het partytentrestaurant La Baraca waar we begonnen met een flinke mojito en schaaltjes met allerlei typisch Cubaanse gerechten zoals stoofvlees, kip, rijst, zwarte bonen en bij wijze van groente... aardappels. En een stukje flan als toetje..
Om 22:00 uur was het tijd voor de show in het Cabaret Parisien, de beroemde nachtclub van het hotel. We genoten met een kleine mojito (allemaal inclusief) van mooie zang, swingende dans, adembenemende acrobatiek en veel, heel veel, buitengewoon kleurige kostuums. Bij enkele nummers stonden er 50 mensen op het podium in zeker tien verschillende outfits: vier solozangers, twee dansparen, een achtergrondkoortje, een showballet met van die enorme hoofddingen (en verder weinig textiel). Prachtig. Een cocotaxi bracht ons rond middernacht in een klein kwartiertje thuis. Extra spannend zo’n onbeschermde tocht in het donker. En ook deze chauffeur moest op het laatst de weg vragen naar onze Calle Industria.
