Vijf Cubaanse modellen

In ons hotel Sol Palmeras werken vijf verschillende Cubaanse ‘modellen’, hebben wij na empirisch onderzoek vastgesteld. Model 1 werkt in het buffetrestaurant. Zodra wij een tafel kiezen snelt hij of zij naar ons toe om onze drankjes te halen. Is je water- of wijnglas bijna leeg dan komt Lazaro of Yadira al met de fles. Kunnen zo bij Disney komen werken. “Have a nice day!”

Op weg van en naar onze kamer ontmoeten we louter modellen 2, de kamermeisjes. Zonder uitzondering roepen ze allemaal vrolijk “Buenos dias, que calor!” (heet hè?) Rond zwembad en strand werkt het mannenmodel 3: stoer en zwijgzaam overhandigt Reinel een schoon badlaken of zet Yosdany een strandstoel voor je neer. Harde werkers allemaal. Koffie en cocktails halen wij bij pool- off beachbar. Daar werkt o.a. Silvio, model 4, herkenbaar aan de manier waarop hij (altijd hij) alle ingewikkelde handelingen verricht: zorgvuldig en vooral  l a n g z a a m. No span, we zijn in de Cariben

Ons favorieten model is echter nummer 5, de baliemedewerkster van het type ‘computer says no’. We werkten vandaag een heel circuit af van dit model. Zo deed Lucindav’s sleutelkaart het niet. Is dat nu voor de dame van de check-out of van de check-in? Welke balie je ook kiest, het zal altijd de verkeerde zijn. Inderdaad: check-out verwees naar check-in 1, maar Yreti ging toevallig net iets anders doen dus werd het check-in 2. Knap hoe die meissies de hele dag doorkomen zonder Amerikaanse flauwekul als good morning en have a nice day.

Het was niet zulk mooi weer vandaag - bewolkt en bloedheet - dus dachten we aan een massage. Er hing een lange lijst met mogelijkheden bij de salon. Maar waar te boeken? Natuurlijk, bij de kapper ernaast. 

• “Massage? Noooooow, only tomorrow.” 
• “We are leaving tomorrow.”
• “Today two o’clock?”
• “Eh... okay. A 65 minute full body massage?”
• “Noooooow, only 45 minute anti stress massage.”

Het was overigens wel een heerlijke massage. Toen we klaar waren (14:45 uur) kwam er een meneer vragen of er ruimte was voor een massage: “Noooooow, only tomorrow,” aldus Mildre.

Ten slotte wilden we voor vanavond  themarestaurant Tex-Mex reserveren. We waren nummer 7 in de rij en zagen model 5 al bij elke gast semiverontschuldigend en vol desinteresse haar hoofd schudden: “Sorry, noooooooow”. We voerden met Yakulyn de volgend conversatie:

• “Can we make a reservation for the Tex-Mex for tonight”
• “Sorry, noooooooow.”
• “Is there a table availeble at de Asianic?”
• “Sorry, noooooooow. Hoe many persons for Tex-Mex?”
• “Two”
• “Only at seven thirty”

Nou, graag. En zuchtend verstrekte ze ons tussen haar buitengewoon creatief verzorgde nagels (Judeska!) het boekingsbewijsje. Helaas weer een tevreden klant. Om 18:30 uur waren we bij Tex-Mex met vier bezette tafeltjes, van de 20. Mazzel dat we er nog bij konden! Eten was lekker, Margarita was de cocktail van de dag.