Willems vertraging

 Tot Ulaanbaator ging alles volgens schema. Maar boven Ulaanbaator hing een zware mist, dus na enkele vergeefse pogingen durfden de Russen (!) niet te landen: ze vlogen terug naar Irkutsk waar ze om 8:00 landden.

Toen begon het lange wachten. Eerst op het vliegveld, toen in een inderhaast geregeld hotel waar de 80 passagiers onder strenge bewaking (ze mochten Rusland niet in) omgastvrij werden opgevangen. Per twee personen kregen ze een kamer, Willems nieuwe beste vriend was de honorair-consul van Mongolië. En ieder kreeg een voucher voor een - naar later bleek onsmakelijk - diner. Het was lang niet bekend of en wanneer de vlucht verder zou gaan.

Tegen 18:00 uur hoorden de gestrande passagiers dat het vliegtuig om 20:00 uur toch nog zou vertrekken. En zo was het ook. Ze troffen het vliegtuig in dezelfde toestand aan, alle rotzooi had rustig op de terugkeer van de passagiers gewacht.

Even na 21:30 uur landde de SU330 dan eindelijk op Ulaanbaator. Daar stonden de mensen van 'the agency' Willem al op te wachten en even na half elf was ons gezin dan eindelijk voor even compleet.