wachten in Ulaanbaatar

Trein 5 vertrok pas om 14:25 uur, dus we konden nog een leuk stukje wandelen deze ochtend. Er lag een dik pak sneeuw, maar de zon scheen dus het grote dooien was begonnen. De auto's - er staat hier altijd file - leken wel te zwemmen, en voor de voetgangers was het dus oppassen geblazen. Of je stapt in een gat, of je krijgt de volle laag.

We hadden een wandeldoel: het Continental Hotel, klein uurtje lopen. Voor onze gobitocht had ik daar Lucinda's Lonely Planet laten liggen (in de vensterbank om te drogen) en we gingen vragen of hij was gevonden. Je gelooft het niet, maar hij was gevonden! En nog steeds niet helemaal droog... 

We vervolgden onze wandeling naar de uitstalling van oude locomotieven, waaronder eentje met Stalins portret op de voorkant. Toen terug naar het grote plein (Sukhe Bator), voor een lekker kopje koffie bij Bud en foto's van het maken van foto's van nieuwe groepen graduates (waaronder kekke soldaatjes) en bruidsparen (met familie).

Munkh bracht ons om 13:30 uur met een taxi naar het station, en ik kneep hem verschrikkelijk met al die files. Maar we haalden het: we hadden nog een heel kwartier over...