De Hemelse tocht

Wat een luxe: een gids die je zo langs de rijen loodst en een chauffeur die je van hot naar haar rijdt! Zo is het goed mogelijk al die kilometerslange pleinen en parken hier in de lengte over/door te wandelen.

Allereerst bezochten we natuurlijk het Plein van de Hemelse Vrede, het grootste plein ter wereld. Op dit plein kunnen moeiteloos 1.000.000 (1 miljoen!) mensen staan; dit is altijd nog het geval op 1 oktober, als de revolutie herdacht wordt. Het plein leek ons eerst ook erg vol, maar toen we midden in de massa stonden, bleek het met die drukte wel mee te vallen.

Door de Hemelse Poort naast het 10 meter hoge schilderij van Mao (wordt elk jaar tegen 1 oktober bijgewerkt) wandelden we de Verboden Stad in, het oude keizerlijk paleis. We wandelden rond tussen de vele 15e eeuwse gebouwen (70 hectare, 8700 kamers) en vergaapten ons aan het kunstige houtsnijwerk, kleurige schilderingen, vergulde beelden en fraai steengoed.

Ook wijzelf waren weer een attractie. Leuke jongens wilden met Lucinda op de foto, oude dames met ons samen en een opaatje (strak in het pak) kreeg de schrik van zijn leven toen hij zonder pardon tussen ons werd geparkeerd voor een mooi bewijs van deze close encounter met westerse exoten.

Na de lunch in een razenddruk modern restaurantje met voornamelijk locals bracht onze chauffeur ons naar een zijdefabriek. We kregen uitleg over de route van eitje tot dekbed; het was hilarisch en gênant tegelijk om vier dames te zien wachten bij een dekbed in wording tot wij (en de toeristen na ons) aan hun onderdeel toe waren en ze allemaal aan hun dekbedhoekje konden trekken ter illustratie. De uitleg eindigde uiteraard in de winkel. Iets kopen was niet verplicht, zodat we ons tot een paar sjaals en enkele handige etuitjes beperkten. Made in China, waar vind je zoiets?

Laatste stop op deze Hemelse tocht was een bezoek aan het Hemelse Park (267 ha) met zijn Hemelse Tempel. In deze tempel bad de keizer vroeger voor een goede oogst. Tegenwoordig is het een populaire trouwfotolocatie, en is het park gevuld met muziek- en dansgroepjes in diverse kwaliteiten. Ook zitten er hele volksstammen - het is zaterdag - te pokeren en Chinees schaak te spelen.

Judy bracht ons naar ons hotel, en wij gingen nog even naar de buurtsuper waar we ons amuseerden met alle vacuüm verpakte snacks als klauwen, geshredderde inktvis en pissebedachtigen. Toen wisten we nog niet dat onze kip die avond ook behoorlijk intact ter tafel zou komen. Judy had voor ons gereserveerd bij de Chinees op de hoek: een restaurant in de stijl van de Nederlandse Chinezen in de jaren 60: roze kleedjes, aquarium, gouden dingesen aan de muur. Louter locals, dus het was vast goed.