Het avontuur begint

Een reisdag loopt bijna altijd anders. We begonnen volgens schema: we sliepen niet door de wekker heen die om 3:00 uur afliep, de taxi was er vóór de afgesproken tijd van 3:30 uur al, we kregen onze koffers (19 en 17 kg) zelf ingecheckt, er stonden geen rijen bij de security (ik ben wel weer een (keramisch) zakmes kwijt…), en dankzij de bijgeboekte priority zaten we om 5:45 uur op rij 17 ingesnoerd klaar voor het om 6:10 uur geplande vertrek.

En toen begon het lange wachten. Er was iets mis met een van de motoren en dat moest uiteraard verholpen worden. Veiligheid voor alles. Daarna was ons tijdslot voorbij, dus wachten op een nieuwe. Want ook hier: veiligheid voor alles. Gelukkig hadden we lekkere broodjes bij ons. Deelden ze vroeger nog wel eens een drankje uit als goedmakertje, dat is er niet meer bij tegenwoordig. 

We vertrokken uiteindelijk pas tegen achten… naar Tenerife, aldus de purser. Maar dat was een vergissing. De vlucht verliep verder keurig, de ruimbagage kwam compleet en intact tevoorschijn, en de huurauto stond klaar. We gaan hier in een handgeschakelde Fiat500 rijden! Dat is op alle fronten wel even wennen; laten we het avontuurlijk noemen.

Het hotel was snel gevonden, maar uitgestorven. De telefoon werd ook niet opgenomen. Siësta zeker. Dan eerst maar boodschappen: op Schiphol was alles nog dicht, en we moeten altijd taxfree whisky aanschaffen, immers onze traditie. En op de Canarische eilanden is alles taxfree!

Na een smakelijke en voordelige lunch met vriendelijke bediening (je zou bijna vergeten dat dat ook kan) waagden we een tweede incheckpoging, en nu kregen we wel contact. Onze gastvrouw ging ons voor naar kamer 9: eigen opgang, eigen parkeerplaats, de badkamer is een soort grot, de kamer ziet uit op het vulkaanpark en het terrasje heeft namiddagzon. Daar genoten we volop van, en er waren zelfs vlinders te fotograferen (het tijgerblauwtje).

Voor het diner wandelden we 800m naar het bruisende centrum van Yaiza. Het is maandag, dus alles was dicht, ook de zaken waarvan de website zei dat ze alleen op zondag gesloten zouden zijn. Gelukkig was er Bar Stop, authentieker kan haast niet: tv aan, fruitautomaten, luidruchtige locals aan de bar, een enkele verdwaalde toerist aan de dagschotel. Die dagschotel was fideuà ([fiðe'wa], een soort paella maar dan met noedels ipv met rijst. Laten we dat ook maar avontuurlijk noemen. Morgen doen we een vulkaan.