Twee gezichten van Kroatië

Op weg naar onze landelijke overnachtingslocatie passeerden we het stadje Šibenik, de trots van Kroatië want rond het jaar 1000 door lokale Kroaten gesticht. En dat het daarna eeuwenlang geregeerd werd door Venetië zie je aan de gebouwen: luikjes, boogjes, trappetjes - het hele pakket. Op straat kon het verschil met Split niet groter zijn: geen cruiseschepen, en de winkels dicht want zondag.

We bekeken de beroemde Sint-Jacobuskathedraal slechts van buiten (kerkdienst want zondag), slenterden door de stille straatjes, en zagen jagende koninginnepages op de begraafplaats Sint Anna. En op de boulevard van Šibenik hadden de dames op z’n zondags uitgepakt.

Een nog groter verschil met Split bleek ons tijdelijk thuis, een agrotoeristische B&B. De weg er naartoe werd smal-smaller-smalst en we stapten uit in een oase van groen, met vogelgeluiden, en vlinders - de zeldzame grote boswachter is hier handtam. Onze gastvrouw heette ons welkom met een glas door haar vader geproduceerde witte wijn en reserveerde voor ons diner meteen een tafeltje bij een lokaal restaurant dat er na even googelen griezelig fancy blijkt uit te zien.

En we eten hier toch al zo lekker: gekonfijte eendenbout die zo van het botje valt (gelukkig, want ik ben geen kluiver), op je tong smeltende tonijnsteaks, goedgevulde Griekse salades en veel te grote tompouceachtige taartjes, de zgn. kremsnites. Ook de koffie is overal uitstekend. Een bijzondere rol is trouwens weggelegd voor Het IJsje: daar stonden de mensen in Split ‘s avonds voor in de rij!