Finikia

19 juni - Het is echt warm hier in Finikia. De hele dag rond de 30 graden, dus vooral met een boekje in de schaduw en af en toe een frisse duik. 

Tegen 18:00 uur gingen we dan toch maar eens de calderarand op, want er waren wat wolkjes. Pffffft, warm bleef het. Mooie uitzichten, dat dan weer wel. We liepen over het voetpad langs de rand naar Oia en verbaasden ons over hoeveel hotels-met-zwembad je tegen zo’n rotswand kan plakken.

We waren op tijd terug om van de zonsondergang te genieten. Daar komen hele busladingen (cruisevolk) naar kijken, en bijna altijd verpest een wolkje het spektakel - ook vandaag. Daar heb je dan €70 voor betaald. De wolkenlucht die achterbleef was dan wel weer spectaculair.

20 juni - Weer een dagje zwembad. Weer een boek uit. Lekker hoor. Ons hotel staat in een voorstadje van Santorini’s pronkjuweel Oía. Dat voorstadje is groter dan we dachten, het is namelijk meer een verticaal dorp. En ook dit dorp bestaat voor het grootste deel uit hotels en restaurants, maar ‘authentieker’. 

Na de zonsondergang (beter dan gisteren) gingen wij die authenticiteit eens opzoeken. Via een kruip-door-sluip-door van bochtjes en trappetjes  - rolkoffers zijn hier overal waardeloos - vonden we restaurant Krinaki, we bestelden allebei het lam uit de oven en dat was beslist authentiek.

Ik kreeg iets wat op anderhalve poot leek, Willem kreeg een breed stuk dat na diepgravend onderzoek een flankje bleek te zijn - van borstbeen tot ruggengraat - plus een kleiner onderdeel waaraan we vier kiezen herkenden... Hard werken, maar wel smakelijk. Als digestiefje bracht de ober twee kleine glaasjes masticha en bij de rekening nog een keer. Dat maakte de klim naar huis iets lichter. Iets.