Funchal

Het moest er toch eens van komen: een bezoekje aan de hoofdstad van Madeira. Voor een deel reden we de route ernaartoe niet over de Via Expresso maar over de Estrada Monumental. En inderdaad, monumentale plantanen en bananen. En hotels, heel veel hotels, al dan niet monumentaal.

In Funchal begonnen we met een bezoek aan de Mercado dos Lavradores. Deze beroemde markthal is rond 1940 gebouwd en geldt als voorbeeld voor de monumentale architectuur van het kolonelsregime. Voor Tanja: de architect is Edmund Tavares. Naast souvenirmeuk werd er vooral fruit en bloemen aangeboden. De fruitmannen maakten er wel werk van, dus na een uitgebreide proeverij stond ik twaalf euro af te rekenen voor twee exotische vruchten...

De aanpalende vishal was een avontuur op zich. We moesten even door de geur heen, maar toen zagen we alle gerechten van de afgelopen week in hun min of meer originele staat: o.a. tonijn, makreel, en natuurlijk de espada. De Madeiriaanse keuken bereidt deze zwaardvis (of zwarte degenvis) bij voorkeur met banaan. En we eten hier al zoveel bananen.

Na de hal wandelden we wat door de fraaie straatjes en liepen we nog even bij Pereira d’Oliveira naar binnen, een bekend maderawijnhuis. Niet alleen de geur was hier overweldigend, ook de drukte want er was net een cruisepopulatie neergestreken. Qua leeftijd hadden we uiteraard ongemerkt aan kunnen schuiven, maar daar was rekening mee gehouden: alle borrelaars hadden een oranje sjaaltje om. 

Wordt het toch weer gewoon slempen op het terras van een van de vijf restaurantjes in onze directe slaapomgeving. Maar eerst een middagje zwembad, want de komende dagen klaart het op in de bergen en gaan we op voor nog eens 100 wandelkilometers.