Van de zuidkant van Noord naar de noordkant van Zuid

"De oversteek van Wellington naar Picton is volgens velen een van de mooiste ferrytochten ter wereld. Vogels vliegen af en aan en wie geluk heeft, ziet dolfijnen," aldus het boekje. Helaas. Het regende en woei toen wij de (vroege) overtocht over de Cook Strait maakten met de Kaitaki.

De oevers hulden zich in nevelen, de vogels hadden zich verslapen en de dolfijnen waren op schoolreis. Maar het was een rustige tocht; er speelde een gezellig folkduo, de flat white smaakte goed en er was gratis WiFi (zoals bijna overal in Nieuw-Zeeland).

In Picton was het droog, en er was zelfs al een meeuw wakker. We reden naar het westen over de Queen Charlotte Drive, een zgn. scenic route langs de Queen Charlotte Sound. Een sound lijkt op een fjord, maar heeft minder steile wanden. Ook de oorsprong is een andere: een fjord is door een gletsjer uitgesleten, een sound is een volgelopen rivierdal. 

De scenic route was inderdaad buitengewoon scenic, vooral toen de zon even doorbrak. Was het ook meteen 20 graden. En er waren weer bloemen langs de weg (brem, brem, brem) en dode possums erop. 

Na 200km vonden we het mooi geweest en checkten we in bij Tahuna Beach, "New Zealand's best remembered holiday destination since 1926". Het is een enorm park met bijna 300 plaatsen, maar nog geen kwart is gevuld vandaag; dat schijnt in de weekenden wel anders te zijn. Wel zijn er veel mussen en meeuwen (red billed seagull) die hopen dat we wat lekkers bij ons hebben. 

Voor het eten maakten we nog even een wandelingetje langs de zee, en na het eten was het laundrytime - dat moet ook gebeuren. Jammer dat uitgerekend hier dan de WiFi niet gratis is...