Meer tramping

De Abel Tasman Coast Track is een van de populairste meerdaagse wandelingen in Nieuw-Zeeland. Het pad is 51km lang en dat is in drie tot vijf dagen te lopen. Onderweg kun je op verschillende plekken je tentje opzetten. Maar je kunt ook dagwandelingen maken. Een watertaxi brengt en/of haalt je dan naar/van diverse punten. Dat leek ons een goed plan.

We waren precies op tijd in Marahau voor de watertaxi van 12:00 uur naar Anchorage. Dan hadden we de hele middag voor de wandeling terug. Volgens het boekje kon je deze 12,5 km in vier uur lopen, maar dat leek ons stug; ik ben immers een trage klimmer en Willem moet van elke rare tak een foto maken.

Die watertaxi was wel een fenomeen. Om 12:00 uur stopte er bij het verzamelpunt een tractor die een boot op een trailer voorttrok. En ons werd verzocht in die boot plaats te nemen, met 18 personen. De tractor reed over de weg, over het strand en zo de zee in. Op enig moment gleed het bootje met een grote plons in het water. De vier mensen op de achterste rij waren bijtijds naar voren geroepen...

De taxi nam een leuke route. We zagen de beroemde Split Apple Rock, zwaaiden naar een zeehondenfamilie, en geloofden onze 'skipper' bijna toen hij een groep 'shags' aanduidde als boompinguïns. Shags zijn wrataalscholvers, maar ze lijken best op pinguïns. Tot ze wegvliegen natuurlijk.

Bij het bountystrand van Anchorage gingen we voor anker en via een doodeng loopplankje door de branding moesten we van boord. De wandeling begon meteen met een klim van 100 meter; niet al te steil, maar de bootgenoten waren we snel kwijt. Hadden we de vogeltjes helemaal voor onszelf: de fantail, de tui en al die andere leukerdjes.

Eenmaal op hoogte werd de wandeling aangenamer. We liepen in het zonnetje over een sentier balcon, zoals ze dat in de Franse Alpen zo mooi noemen: vrij gelijkmatig langs de bergwand. Soms hadden we een prachtig uitzicht over de zee, soms liepen we door een dicht regenwoud van vooral boomvarens. Ook hier had het gisteren en vannacht flink geregend, dus de watervalletjes waren talrijk. Ieder nadeel enz.

Halverwege kwamen we op een ander bountystrand, en vanaf daar wisselde het klimmen en dalen elkaar af, maar gelukkig met kleine verschillen. We liepen de route in precies vijfeneenhalf uur. Dat belooft wat voor morgen, dan gaan we een ander stuk lopen van de Abel Tasman Coast Track. En twee keer met de watertaxi!