Afscheid van het Noordereiland

24 oktober 2016 - Wellington, Nieuw-Zeeland

Een autodag vandaag. Maar dat vinden we nooit zo erg; we rijden allebei graag en er is genoeg te zien (en te fotograferen). We zagen veeteelt (rund & lam) en landbouw (wortels & citroenen). En de kleur van de dag was paars.

Want overal stonden paarse bloemen te bloeien: rododendrons, seringachtige bomen (jacaranda) en bermen vol iets dat op asters leek. Geel was nog steeds goed vertegenwoordigd met - behalve brem - mimosa. Schitterend.

Ook dieren zagen we, vogels natuurlijk maar zoogdieren alleen van de dode soort: possums. Deze buideldieren werden ooit uit Australië geïmporteerd voor de pelsfokkerij. Toen dat stopte, liet men de beestjes (zo groot als een flinke kat) los in het wild en nu zijn ze volksvijand nummer 1 want ze eten de eieren van de kiwi op, en de kuikens. Doodrijden is dus een must, vertelden ze ons in het Kiwi House. We zagen zeker zes lijkjes per kilometer. En in Australië is het een beschermde diersoort!

We kwamen door inwisselbare plaatsen met tongenbrekende namen als Whangaehu en Kauangaroa, en makkelijke namen als Bulls en Foxton (waar een Hollandse molen staat). Alle plaatsen bestaan uit de hoofdweg plus wat zijstraten en overal hebben ze nog wat art decohuizen. Die huizen zijn vaak vervallen, soms goed onderhouden, maar meestal enthousiast groen, geel of rood geschilderd en voorzien van een afdak zodat je de gevels alleen vanuit de auto kunt zien. Je moet goed zoeken.

We overnachten op een spuuglelijke camping bij een motel aan de snelweg. Waarom? De (volle) camping is slechts vijf minuten rijden van de Interisland Ferry. Morgen varen we naar het Zuidereiland.

Foto’s

2 Reacties

  1. Tanja:
    30 oktober 2016
    Tongbrekend Nieuw-Zeelands?
    De kins auch ins Limburgs prebere te kalle. Is un hjel sjwan oefening. Twje vlege in ein. Want veur oos kint dat auch hjel mekkelik lieke.
  2. Ina:
    30 oktober 2016
    Sy sil no in protte fuort weze