Nog één keer tramping

Op het schiereiland naast Kaikoura is een wandelpad uitgezet langs de rand van de klif, de Peninsula Walkway. Je hebt voortdurend uitzicht op meeuwen en zeehonden en op de wonderlijk gevormde mini-eilandjes waarop ze wonen. Bij eb kun je ook onderlangs lopen.

Het was vloed, dus we begonnen aan de bovenkant. Daar zagen we weer de prachtigste vogeltjes: een honingsnoepende muspapegaai, wonderlijke geelkopjes, zwaluwachtigen. En leuke bloemetjes natuurlijk. Ook het uitzicht over de diverse baaien was fraai en erg afwisselend. Op een van die punten stond vroeger een uitkijkpost van de 'whalers', de walvisjagers. Als de man op de klif riep: "she spouts" dan renden de mannen beneden naar de houten scheepjes en gingen ze de zee op. In 1964 is hier de laatste walvis gevangen.

Willems walvisexpeditie vandaag was overigens  een fractie succesvoller dan de onze gisteren: ze kwamen, naast meer albatrossen, een school 'pirate whales' tegen - maar dat zijn dolfijnen. Grote dolfijnen, dat dan weer wel, dus de refund was deze keer 20%.

Aan onze wandeling 'onderlangs terug'  begonnen we eigenlijk iets te vroeg: het was nog niet eb genoeg. Dat betekende dus weer veel klauteren, en de inzet van de vier B's naast het gewone handen- en voetenwerk. Zwaarste onderdeel was zijdelings over een klif schuiven, omdat op het bijna begaanbare pad drie zeehonden lagen te slapen. Dat schuiven ging niet zonder schaafwonden. 

Zaten we hiervan bij te komen, kwamen er vier Chinese dames aangebanjerd. Die gooiden gewoon stenen naar twee zeehonden om ze van het pad te krijgen (dat lukte) en gingen toen met de derde op de foto. Wij boos uitleggen dat wij bij de robben te gast zijn enz. Lachen de dames: "yes, very big." 

Natuurlijk einde van de wandeling, en bijna van de vakantie: naast een 64G-geheugen kaart heeft Willem nu ook zijn twee 16G-kaarten vol. En we zijn nog verbrand ook!