Nog meer vulkanen

Het park Orakei Korako is een 'hidden valley'. Het ligt precies tussen de twee grote vulkaanplaatsen Rotorua en Taupo, maar wel een stukje van de grote weg af. Extra attractie is dat je er met een veerbootje naartoe moet. Echt iets voor liefhebbers dus. 

En dat waren vandaag - behalve wij - opvallend veel gezinnen met onwillige peuters-in-draagzak. En die kleintjes hebben niet echt veel met stoom en kokend water. Maar ook voor hen speelde Willem op verzoek hoffotograaf - dat krijg je ervan als je met zo'n grote lens rondloopt: iedereen denkt dat je verstand hebt van foto's maken. Als we er geld voor zouden vragen, aten we deze vakantie voor niets.

Orakei Korako is eigenlijk één groot sinterterras, ontstaan na de grote vulkaanuitbarsting van 181. Er kwam toen een rookwolk mee van 50km die zelfs in Rome de hemel rood kleurde, volgens oude teksten. Zo hoog zijn de stoomwolken vandaag niet. Maar er is wel weer een kleurenpracht: gele rotsen, blauwe poelen, groene beekjes. Er is een rondwandeling uitgezet van een uur (twee uur, in ons geval) en die bestaat vrijwel geheel uit trappetjes... 

Volgende stop langs de Volcanic Highway waren de Huka Falls. Hier perst de tot dan (en daarna) 100 meter brede Waikato-rivier zich door een 15 meter brede kloof en stort daarbij in drie etappes 20 meter naar beneden. Een machtig schouwspel, en een enorm lawaai. Bijzondere blauwe kleur ook, en omringd door tientallen bloeiende kowhai - een forsythia-achtige boom. Geel is wel de kleur van de dag, we zagen ook overal bloeiende brem.

En het mooiste moest nog komen: na het fraaie Lake Taupo, de caldera van bovengenoemde eruptie, zagen we ze al opdoemen: de drie oude vulkaantoppen waarvan de middelste - Mount Ngauruhoe - de mooiste is. Dat is Mount Doom uit de Lord of the Rings-films. We mazzelden met het weer: stralend blauwe lucht (nee, niet de hele dag) en goede vooruitzichten voor het weekend. De camping was dus vol, maar met vooruitziende blik had ik gisteren snel online gereserveerd.

En waar komt iedereen dan voor? Voor de Tongarirocrossing natuurlijk. Dat is een loodzware wandeling van 19,5 km waarbij je van 800 naaar 1900 meter klimt en dan weer daalt naar 500. En Willem gaat dat morgen doen. Mijn held.