Aotearoa - land van de witte wolk

Uit de talloze vulkaanervaringen die we hier konden opdoen kozen we het thermale wonderland Wai-O-Tapu. We kwamen daar mooi op tijd aan voor het voederen van de geiser; dat zit namelijk zo. Lady Knox is een actieve geiser, maar erg onbetrouwbaar. En daar trek je geen toeristen mee. Dus elke dag om 10:15 uur gooit Dave of een van zijn vrienden een kilo speciaal samengesteld waspoeder naar binnen en hoppeta!

Wij op de volle tribune vond het evengoed een schitterend schouwspel. We kwamen selfiesticks te kort. De Lady hield het een uur vol, haar witte stoomwolken waaiden dankzij de wind de hele tribune over. En wij waren de laatsten die haar verlieten; want, hoewel de show begon onder zware (witte) wolken, na een half uur brak de zon door - tot vreugde van Willem en een Russische collega-fotograaf - en konden alle foto's nog eens gemaakt worden. Gelukkig hoef je tegenwoordig geen fotorolletjes meer te kopen.

De rest van het Wai-O-Tapupark bestaat uit ingezakte kraters, koude en kokende poelen van modder en water in alle kleuren en heel veel witte stoomwolken. Er zijn drie werkelijk uitstekend gemarkeerde routes uitgezet en het was prachtig. Na elke bocht was er weer een verrassing en we hadden ook nog eens zon op de juiste momenten. Extra plezier leverde het Nederlandse informatieblad dat we bij het kaartje kregen. Wat zouden ze toch bedoelen met "de kleur ontstaat door mineraaldeeltjes die worden opgeschort in het water"?

Ten slotte waren er nog onze gevederde vrienden. Mooi om te zien hoe de 'pied stilts' (familie van de kluut) door het bijna-kokende water schrijden, spreeuwen hoeven hier zelf niet te broeden want de kraterwand waar ze hun nesten hebben houdt de eieren warm, en wat een grappig vogeltje is de fantail. Die maakt van zijn staart een waaier, hèhè. 

Terug in ons Holiday Park konden we dan vandaag wel heerlijk in het 40-gradenbad. Gisteren werd dat geheel in beslag genomen door een contingent bejaarden, maar die zijn vanochtend in een konvooi van 14 campers afgereisd naar Napier. Wij trekken morgen ook verder, maar dan naar onherbergzame oorden: Mount Doom... Het wordt weer interessant, Ad!