Tramping

Vandaag was het dus Grote Wandeldag. Maar ook een kleinere wandeling valt onder het Nieuw-Zeelandse begrip 'tramping'. En ik deed er eentje van 8km.

Maar eerst zwaaide ik Willem uit. Hij ging met de bus van 7:00 uur naar het beginpunt van de Tongarirocrossing. Net als alle andere deelnemers bepakt en bezakt, want het weer kan zomaar omslaan daarboven. Ik mocht dan ook niet mee van de buschauffeur omdat mijn schoenen - hele degelijke teva's - not sturdy enough waren. Kwam dat even goed uit, ging ik fijn nog een paar uurtjes naar bed want het was vannacht zo koud dat ik mijn draai niet echt kon vinden.

Daarna een extra lange warme douche - die zijn op elke camping overigens uitstekend: altijd een thermostatische kraan en geen flauwekul met muntjes of drukknoppen. Vervolgens een uitgebreid ontbijt in het zonnetje. En ten slotte een skypegesprekje met our darling daughter (die morgen een weekje de Australische bush ingaat). Toen begon ik dan eindelijk aan mijn rondje Taranaki Falls.

Het was een erg fraaie wandeling. Stukken zwaar bemost bos en heideachtige velden wisselden elkaar af, net als stijgen en dalen. Dat 'easy walk' neem ik meestal met een ruime korrel zout. Na anderhalf uur bereikte ik de 20 meter hoge waterval, en had ik mijn eigen LotR-momentje: hier zingt Gollum zijn 'vislied'. Daarna was het even afzien op een twintig meter lange trap omhoog, maar de rest van de steppe vol zgn. teatrees (manuka) en hei was goed te doen.

Willem had intussen ook een topdag. En met inderdaad behoorlijk zware etappes, zoals uit twee (dode) vulkanen klauteren en van een gruishelling afdalen. Er zijn - o.a. met die enorme lens - schitterende foto's gemaakt, en ik mag er een paar plaatsen!