A great day in the park

"Best day of the week," zei skipper Brett in de taxi van 9:00 uur. En zo was het. Hij zette ons af bij Torrent Bay en daar begonnen we uiteraard met een klim, want je moet altijd eerst de berg op.

Het hele Abel Tasman National Park is opgetrokken uit graniet. Maar ook de kleinste zaadjes krijgen wel gaten in graniet, dus alles is rijk gestoffeerd met diverse soorten mos en de bomen klemmen hun wortels desnoods om de rotsblokken heen. Het kustpad volgt soms de grillige kustlijn en soms steekt het een landtong af; dan moet je dus klimmen. En afdalen.

De route van gisteren was een zuidkust. Ook hier betekent dat meer beschutting. We hadden toen dus veel varenrijke kloven die je met een bruggetje overstak. Vandaag hadden we meer oostkust. Nog steeds veel boomvarens, maar ook meer naaldbomen zoals de rimu (uit de conifeerfamilie - we googelen wat af hier). En we zagen talloze dikke al dan niet gespleten rotsen.

De zwaarte van de wandeling was vergelijkbaar met die van gisteren. De doorkijkjes naar de strandjes bleven ook, en we wilden vandaag wel op zo'n strandje lunchen. Sandfly Bay - slechts 10 minuten, loog het bordje. Het was een grote klauterpartij over (bemoste) rotsen, boomwortels, leem en gewoon modder. Ik kwam handen en voeten te kort, regelmatig moest ik buik en billen inzetten. Beneden duurde het even voor ik de schoonheid van het strandje kon inzien...

Tegen 15:00 uur kwamen we bij de Bark Bay. Hadden we nog ruim een half uur om pootje te baden en leuke foto's te maken van de shags en de gulls. De taxi was prachtig op tijd, maar hij kon niet dicht bij het strand komen; dat werd waden, tot dijhoogte in mijn geval. Best lekker, eigenlijk.