Natte dag

Toen we vlak voor Rotorua uit de mist kwamen, zagen we opeens een wei vol rendieren! Iets later kwamen er struisvogels voorbij... Bleek gewoon een dierentuin, maar we waren toch even in de war. Rotorua is de vulkaanhoofdstad van Nieuw-Zeeland (ja, van de wereld, vinden sommigen) dus wie weet wat voor malligheid daar nog meer bij hoort.

In het vulkanenpark Te Puia was - afgezien van dikke inlandse duiven en brutale mussen - geen dier te bekennen. Geen wonder: zwaveldampen bezwangeren hier de lucht, dat is voor niemand leuk. Behalve natuurlijk voor die duizenden toeristen die komen kijken naar dit geothermische wonder. Er zijn in dit park zo'n 65 gaten in de bodem waaruit stoom ontsnapt, en 500 grote en vooral kleine meertjes met bubbelende modder of water in allerlei kleuren.

Maar vooral is hier de geiser Pohutu die wel tot 30 meter kan spuiten. Dat doet hij een of twee keer per uur en daar maakt hij ook wel werk van. We kwamen net in een rustig half uurtje bij de geiser aan, dus konden op ons gemak onze boterhammen-met-pindakaas (chunky!) soldaat maken en plaatjes schieten van het blauwe meer en de fraaie kalksteenformaties. Een 'bijgeiser' deed het voorprogramma met fraai spuitwerk van 3 tot 7 meter.

Toen de geiser los ging - die 30m haalde hij vandaag helaas niet - snelde het publiek toe. Je had het beste uitzicht op de geiser vanaf een natuurstenen tribune. Maar die zitplaats was ook een attractie op zich, hij was namelijk vrij heet. Chinese dames gingen nietsvermoedend zitten en sprongen vervolgens met verbrande billen op, gierend van het lachen. En een Japanner ging languit op de hete stenen liggen ontspannen terwijl hij een rustgevend lied zong. Never a dull moment.

Intussen werden we ook allemaal nat, soms van de geiser, vaker van een buitje. Ik heb mijn jas vandaag zeker 37 keer op mijn rugzak gebonden en er weer afgehaald. En de nattigheid is nog niet voorbij: ook deze camping heeft een natuurlijk heetwaterbad - deze is 40 graden! Wat zullen we ontspannen worden deze reis.