Kororareka - Russell

Als je dan in de Bay of Islands verblijft, moet je ook naar zo'n eiland toe natuurlijk. Er zijn diverse aanbieders van de meest uiteenlopende arrangementen en de dames van de camping begonnen ook over kortingen maar wij hielden het simpel: met de ferry naar Russell. Die ferry is een klein half uurtje lopen vanaf de camping, leuke wandeling overigens.

Het eiland Russell is de oude hoofdstad van Nieuw-Zeeland. Net als overal in dit land waren ook hier de eerste bewoners Maori; toen kwamen de walvisvaarders en pelsjagers en werd het ruzie. Uiteindelijk wonnen de Engelsen, en de Engelse gezant dacht gezag af te dwingen door op een hoog punt een enorme vlaggenmast te plaatsen; een wapperende Union Jack zou de Maori wel gehoorzaamheid leren. Het werkte niet echt - de mast is ontelbare maken omgehaald. Later is de verhouding wel weer goed gekomen.

De wandeling naar Flagstaff Hill (met lege vlaggenmast) was een behoorlijke klim, met ook nog een trap erin, maar het kan erger. Onderweg zagen we schitterende bloeiende bomen en struiken; wij herkenden in elk geval de banaan, de lampenpoetser en de fakkellelie. Het uitzicht op de top was bijzonder fraai naar alle kanten, want het was een zonnige dag vandaag. En op de heuvel scharrelde een zgn. weka, een loopvogel uit de kiwicategorie maar dan eentje die overdag actief is. En zeer makkelijk te vangen, schijnt: de Maori waren er dol op.

De wandeling terug maakten we voor een deel langs het strand. Daar staan prachtige victoriaanse villa's, eentje met een enorme vijgenboom uit 1870. We hadden nog net tijd voor een bord seafoodchowder bij Sally's voor we het bootje terug namen.

Het was voor in de middag, dus we maakten nog een ritje naar de Haruru Falls. Dat is een mooie hoefijzerwaterval in de rivier de Waitangi. Die rivier eindigt zeven km verderop in 'onze' baai. En de baai lag droog toen we thuis kwamen, want het was eb. Een waar vogelparadijs: lepelaars uit de kleine kolonie naast de camping waadden stofzuigerend heen en weer, roodsnavelige meeuwen pikten van alles op en er schreden een paar reigerachtige - we hielden het op de white-faced heron. Kan dat, Hans?