Portimão, de kleinste haven van de reis

Wilma mocht vandaag de hut niet uit, dus we kregen een roomserviceontbijt. Daarna ging ik alleen een rondje dorpje doen. De zon scheen, Casa Inglesa had gratis wifi en fijne koffie (galao, weet je nog?), maar gezellig is anders.

De haven van Portimãolijkt het resultaat van twee bestuursstromen. De ene wilde vernieuwen, dus kwam er (vanaf een willekeurig punt) langs de marina een mooie boulevard met een fietsstrook en een wandelstrook, en palmen en bankjes. Leuk detail is dat een paar oude fabrieksschoorstenen en enkele kranen zijn blijven staan; daar hebben diverse ooievaars nu hun nest gebouwd. "Hebbie die zwartwitte roofvogels gezien?" vroeg de joviale Rotterdammer aan het Indische dametje. "Dat zijn ooievaars, meneer." "Ooievaars? In Portugal?"

De volgende stroming was echter tegen deze fratsen, en heeft het karwei niet afgemaakt. Voet- en fietspad houden dus op enig moment op, en dan moet je het verder maar uitzoeken met je kinderwagen of rolstoel op de onregelmatige kasseien. Ook de betegelde gevels laten deze strijd zien. Er zitten prachtige tussen, terwijl andere een uitdaging vormen voor de meer ervaren klusser.

Een cruiseschip is hier geen alledaagse bezienswaardigheid. Bij het uitvaren stonden er dan ook mensen te zwaaien en foto's te maken. Even wuiven misschien? 

Om vijf uur moest Wilma ter controle naar de dokter. Ze kwam terug met goed nieuws: ze mag de hut weer uit. En we begonnen net aan de roomservice te wennen.

Les 6: ontbijt op je balkonnetje