Lissabon, een drempel te hoog

Terwijl we het ontbijt genoten op ons balkon (roomservice!) voer de Prinsedam de Taag op tot de grote rode brug. Vanaf daar was het een half uurtje lopen naar het centrum van de oude stad. Ook in Lissabon is de boulevard opgeluxt met een fietsvoetpadcombinatie, in een nog gedurfdere mix van materialen: witte keien, zwarte basaltblokken, asfalt, tramrails (!), hout. Meestal waren de af- en opritten in orde, soms moesten we een alternatief zoeken.

In het centrum was het echter een drama met de scoot. Alleen de Rua Augusta was goed te doen, dat is een zgn. zone pedonal. En de Igreja de San Domingos, een wonderlijke sobere grijs/rode kerk konden we moeiteloos in. Verder was het voornamelijk klunen geblazen, dus we gingen vrij snel terug naar de boulevard. 

We besloten naar Belem te wandelen over de fietsvoetpadcombinatie; volgens 'destination specialist' Brett was dat ook een half uur vanaf het schip. Maar daar mocht nog wel een uurtje bij, merkten we. Halverwege dat uurtje passeerden we het Elektriciteitsmuseum; daar bleek de tentoonstelling van de WordPressPhoto's te zijn. Een mooi alternatief.

Net als gisternacht hadden we ook deze nacht te maken met flinke golven; ook volgens captain Tim. En dan moet De Golf nog komen... Maar de pilletjes (van het merk Sea-Calm) doen hun werk. 

 Les 7: omarm onverwachte attracties