Gibraltar op zondag

Zo vriendelijk als Malaga was, zo commercieel was/is Gibraltar. Geen wonder: naast offshorebanking en scheepvaart is toerisme de belangrijkste inkomstenbron. Al meteen buiten de terminal stonden opdringerige taxichauffeurs en/of gidsen om je de Rock op te sleuren.

In de Mainstreet (enkele fraaie gevels en een mooie anglicaanse kerk in een moorse moskee) was het een drukte van belang met louter cruisepassagiers. Naast ons lag namelijk de Arcadia met 4000 zielen, en het was zondag dus de lokalen hadden iets anders te doen. Tenzij ze een juwelier- of souvenirszaak hadden; daar hingen bovendien postertjes met 50% discount voor passagiers van Arcadia en Prinsendam...

Om 12:00 uur stapten we met z'n twintigen in het busje voor een zgn. panoramische tour: eerst bekeken we de steile noordkant van de Rock, toen reden we langs de lange oostkant. Vanaf Europapoint aan de smalle zuidkant zagen we Afrika. Terug aan de westkant stopten we bij het Rock Hotel waar we sangria en tapas kregen. Aan onze tafel zat een Engelse (inmiddels Australische) dame die vertelde over haar oorlogsverleden: moeder overleden in de Blitz, zelf als zangeres/danseres opgetreden voor de troepen.

Terug op de Prinsendam ging Wilma even langs de scheepsarts; ze hoest nu al een week, vooral 's nachts, en een pilletje zou welkom zijn. De dokter zag dat anders: 24 uur in de hut blijven tot de koorts (37,8) weg is. Een lelijke tegenvaller, al was ons roomservicediner wel weer een grappig nieuwtje. En de avondschoonmaakploeg kwam met mondkapjes op hun werk doen...

Les van Wilma: ga op reis nooit naar de dokter