nu wel de purperstreepparelmoervlinder

Wat een gematigd uitdagende wandeling moest worden werd er vooral eentje van vele gezichten. Het eerste uur liepen we door de ongerepte natuur: soms over bospaden met schitterend bemoste witte rotsen, dan weer over grassige stukjes vol margrieten, en af en toe tierden braamstruiken en brandnetels zo welig dat we als gijzelaars met onze handen boven ons hoofd liepen om de schade te beperken.

We genoten van de doorkijkjes naar de glooiende beboste heuvels en van de incidentele wei vol bloemen. En dus met vlinders, zoals de purperstreepparelmoervlinder, nu wel.

Het tweede uur veranderde de ongerepte natuur in een gerepte versie: bosbouw, de houtvariant van wegwerkzaamheden. Over ruim een kilometer lagen er omgehakte en deels ontvelde stammen over het ooit zo lieflijke pad. We sloegen ons er moedig doorheen, maar zoiets vreet energie dus de wandeling werd iets korter. De rest van de middag lezen bij het zwembad hadden we wel verdiend. 

Een restaurant is hier niet in de buurt. Gisteren kookten we zelf, vandaag serveerde onze gastheer pasta met door zijn eigen honden opgesnuffelde truffels. Daarbij schonk hij natuurlijk een glaasje zelfgestookte rakija. Veel mensen maken dat zelf; onze gastvrouw in Kutjevo had zelfs een heel flesje voor ons neergezet.

Terwijl wij smulden van de huisvlijt op ons privéterras dronken de zwaluwen uit het zwembad en zong de wielewaal zijn dudeljo. Morgen naar park 7!