de zwarte apollovlinder

Dít was nu een echte vlindervallei: een zgn. cultuurwandeling voerde ons 6km lang in Park Učka door bos en veld, en vooral in dat veld vlogen allerlei soorten vlinders af en aan langs alle mogelijk bloemen. Maar ook mijn sokken en telefoonhoesje vielen in de smaak!

Het culturele aspect zat hem in de landschapskunst en daar zetten we wel wat vraagtekens bij. Waarom zou je een van zichzelf fraaie rots voorzien van geverfde handafdrukken of ander schilderwerk? Is de natuur niet mooi genoeg? Met de stenen labyrint en de stapelingen hadden we minder moeite.

Na deze wandeling pakten we nog even een korte wandeling (“easy”, zeggen ze, maar dat is nooit waar) naar het uitzichtpunt in de grote Vela Draga-kloof. Deze indrukwekkende kloof is ontstaan door erosie van de verschillende lagen kalksteen waar het gebergte uit bestaat. Op het uitzichtpunt kijk je naar de ene steile wand van de kloof; terug op de snelweg rijd je langs de andere. Het was inmiddels 33 graden, dus ik geloofde het verder wel.

Terug in Villa Stefanija lokte het zwembad (ook leuk voor zwaluwen), de wijn en het comfortabele bed. De Nederlandse dames zijn vertrokken, we hebben er nu Belgen bij (uiteraard op leeftijd). De zwemkampioenen blijken op huwelijksreis en de Britten zijn hier al voor de 40e (zegge: VEERTIGSTE) keer…