de koningspage

Pittoreske dorpjes, Romeinse resten, Venetiaanse glorie - het is er met 35 graden gewoon te warm voor. En dan is dit ook nog eens een ongewoon weekend: donderdag was het de Dag van de Strijd tegen de Fascisten, dan is iedereen vrij; vandaag zal het waarschijnlijk (zeker voor de ambtenaren) een brugdag geweest zijn en daarna dus weekend, met op zondag de Dag van de Oprichting van de Republiek. Alles is daarom druk (strand) of dicht (de rest). 

Gastvrouw Duška regelde een olijfolie- en wijnproeverij voor ons bij een van haar leveranciers, het oud familiebedrijf Ipša (gevestigd in Ipši). We kregen daar eerst vier verschillende smaken olijfolie voorgeschoteld. Dat was pittig proeven: je ademt in als je de olie doorslikt en dan komt er opeens een pepertje vrij, heel bijzonder. Daarna volgden er vier wijnen. De schenker vertelde er een goed verhaal bij over eiken vaten en biologische landbouw. Ik vond eigenlijk alleen die eerste (mousserende) wijn lekker, dus Willem had een goede middag en ik was de bob. 

Op de terugweg passeerden we een opvallend kerkje, dat moesten we even nader bekijken. Het was inderdaad een bijzonderheid. De kerk van St. Barbara, de beschermheilige van de mijnwerkers, heeft de vorm van een omgekeerd kolenmijnkarretje, en de klokkentoren lijkt op een mijnbouwlamp. De kerk hoort bij het dorp Raša dat in 1937 werd gebouwd als een moderne stad voor de behoeften van mijnwerkers en hun gezinnen met alle nodige faciliteiten: school, ziekenhuis, bioscoop en dus de kerk. De mijn is nu gesloten en vrijwel alles is inmiddels een bouwval. Geen Romeinen, geen Venetianen, wel een soort van pittoresk.

O, en ik heb weer wat gebroken: de versgekochte fles grappa viel uit mijn tas en rolde de marmeren trap af - in duizend stukjes. Het ruikt nu heel lekker in ons trappenhuis.