de braamparelmoervlinder

“Als je de dijk afrijdt zie je nog meer vogels,” tipte de bootgids gisteren. Dus daar begonnen we onze safari mee. De bewuste dijk volgt de Donau, maar die zie je niet door al het struweel. Aan de andere kant van de dijk liggen plassen en moerassen. Het wegdek was vrij beroerd, dus veel harder dan 15 km/u ging het niet, maar dan zie je ook wat. Reigers en ooievaars natuurlijk, maar ook witwangsterns. En opeens een buizerd, dat werd een projectje. 

Na een kilometer of vijf stond er een touringcar op de dijk. Die was verkeerd gereden, wilde keren maar dat was niet gelukt. Nu wachtte men op verlossing. “Five minutes”. Er was een redelijk pad de dijk af en het bos in, dus daar parkeerden we voor die vijf minuten. Zodra we uitstapten kwamen de muggen natuurlijk, maar ook de vlinders zoals de kleine weerschijnvlinder en onze oude vriend de gehakkelde aurelia.

Na een half uur (zonder de beloofde verlossing voor de bus) besloten we het bospad af te gaan rijden, en dat leverde veel op: iets vossigs dook de struiken in, een wild zwijn keek geschrokken op, er groeiden hele stroken oosterse karmozijnbes en daarop foerageerde ofwel de purperstreepparelmoervlinder ofwel de braamparelmoervlinder; je houdt ze niet uit elkaar. Rectificatie: het is toch die laatste.

Regelmatig zagen we de buizerd verschijnen en verdwijnen, en na wat bochtwerk en een gammel bruggetje kwamen we weer op de dijk. Daar zagen we jonge zwijntjes de weg over rennen, en wat later schreed er een prachtig hert naar de overkant. We moesten schielijk remmen voor achtereenvolgens een fazant en een schildpad. En toen werden we staande gehouden door de politie: bleek de hele dijk bedoeld te zijn als fietspad… We kwamen er met een waarschuwing vanaf en gelukkig hebben we de foto’s nog.