de kwak

Vandaag bereikten we ons verste punt: het park Kopački Rit aan de grens met Servië en Hongarije. Het is een wetland in de samenvloeiing van de rivieren de Donau en de Drava. Je kunt door het park wandelen over een boardwalk van 2,5km ware het niet dat… de helft is afgesloten VOOR ONDERHOUD. Het is een complot.

Boottochtjes doen ze gelukkig ook, en we waren net op tijd voor de rondvaart van 16:00 uur. De uitleg was geheel in het Kroatisch maar dat mocht de pret niet drukken: iets met voda (water) en kormoran (aalscholver). Nou dat eerste zag je om je heen en dat tweede rook je al van verre. We zagen verder wat zwaluwen, natuurlijk de bonte kraai, blauwe en witte reigers, een zeldzame ralreiger en een paar kwakken.  Het was een mooi tochtje.

Ons tijdelijk thuis is een minibungalow met alles erop en eraan. Gastvrouw Maja had een tafeltje voor ons gereserveerd bij bistro Kod Varge, al drie generaties lang gespecialiseerd in de lokale keuken. Willem koos de karper, en die verscheen in drie gefrituurde stukken maar wel met de graten er volop in, voorwaar een werkje. Ik ging voor de čobanac, een soort goulash; de kok was gul geweest met de gerookte paprika (schijnt hier uitgevonden te zijn) en de emmer was voldoende voor een gezin van vier. 
 

En nu likken we onze wonden. In dit moerasgebied huizen 25 verschillende soorten muggen, ik verzin dit niet. Ik had nog wel deet gekocht van het type Jungle 3 (“geschikt voor de wouden van Neder-Oeganda”, zou Ben zeggen) maar daar lachen de muggen hier om. Ik heb zeker veertig bulten waarvan één op mijn ooglid. Ontberingen!