Golden Gate

Het plan was om met zo'n geinig trammetje naar de noordzijde te gaan waar we fietsen zouden huren om over de Golden Gate te cruisen. Maar iedereen wil altijd met zo'n geinig trammetje, dus toen ook de conducteur van het derde trammetje tijdens het niet-stoppen bij onze halte riep "take the next car" wisten we twee dingen zeker:

1. ze hebben allemaal stage gelopen op de Amsterdamse tram
2. we nemen vandaag ander vervoer

Dat andere vervoer werd de F-line, een feest van 'vintage streetcars'; wij hadden de houten tram uit 1893. Als klap op de vuurpijl kreeg ik van de conductrice ook nog 65-pluskorting...

Bij Blazing Saddles stonden er twee fietsen voor ons klaar, en daarna/daarmee was het werken geblazen. Voor we de Golden Gate bereikten moesten we eerst twee pittige heuvels beslechten. En de e-bike staat thuis in de schuur. Ik was gelukkig niet de enige wandelende fietser.

De grote rode brug was redelijk zichtbaar: zeemist hè, die is hier veel. En we hadden een vrolijke fietstocht met veel ongeoefende collega's, en de nodige wandelaars die tot nu toe weinig fietsen op hun levenspad hadden aangetroffen. De tweede helft van de brug was rustiger, en aan de overzijde - in Sausalito - scheen de zon. De afdaling was zo spannend dat veel Chinese fietsers besloten dan liever te gaan lopen, hahaha.

Sausalito is een schattig plaatsje met prachtige bloemen langs de weg. We lunchten in een hippe tent (gratis biertje van de fietsverhuurder), en reden nog een uurtje door: langs jachthavens, wonderlijke woonboten en door een moerassig natuurgebied waar de o.a. snowy egret woont (zilverreigerachtige). Het fietspad bestond uit verharde stukken, twijfelachtige doorsteekjes, onverwachte zand- of gravelonderdelen - een avontuur.

Terug naar San Francisco namen we de ferry. De stad leek vanaf de overkant in wolken gehuld, de Golden Gate was nu volledig onzichtbaar. Halverwege de vaartocht voeren we dus de zeemist in: koud en nat, dat viel even tegen na al die zonneschijn. Na een groot kwartier waren we aan de andere kant van de mistbank en lag de stad er zonnig bij maar was Sausalito verdwenen.

Voor ons diner gingen we naar Off the grid, een foodtruckfestival dat in de zomermaanden elke vrijdag plaatsvindt op het terrein van Fort Mason. Argentijnse churros, Nepalese momo, Tex-Mex gerechten, Filipijnse  schotels, Japanse pannenkoeken, Chinese crêpes, noem het maar en het was er. Wij aten onze buikjes rond en voerden goede tafelgesprekken.

Toen was het wel tijd om de fietsen in te leveren, en konden we zowaar met een van de geinige trammetjes de heuvels over naar ons heerlijke victoriaanse bed. En naar de aftersun, want we zij best verbrand allebei.