Cultureel erfgoed

Onze favoriete F-line bracht ons met een tram uit 1948 naar de Alcatraz-pier voor de cruise naar de voormalige gevangenis. De boot was vol, want de meeste 'time slots' zijn maanden uitverkocht; wij hadden in april al geboekt!

Vanaf de boot zagen we min of meer de Golden Gate: vandaag alleen de bovenkant, want de brug had een mistrokje aan. Aan onze kant was het strakblauw en 26 graden; we hadden nu wel zonnebrand meegenomen...

De gevangenis bestond uit een wonderlijke verzameling gebouwen van allerlei leeftijden. Eerst was het een fort, toen een militaire gevangenis, daarna een gewone gevangenis, in de jaren zestig claimden de Indianen het eiland als reservaat en nu is het cultureel erfgoed maar vooral ook een vogelparadijs. L

Natuurlijk zijn er grote meeuwen (de Western gull, met grote grauwe jongen), onze nieuwe favoriet de snowy egret nestelt in de bomen, en o.a. op het oude paradeterrein bivakkeert een kolonie van een paar honderd aalscholvers, de grand cormoran. Een mooi gezicht, maar wat een meur!

En het eiland heeft een plantenweelde bovendien: bougainville, ijsbloemen, agaves, dahlia's, fuchsia's - en dat zijn dan alleen de planten die ik herken. Vroeger woonden hier de bewakers met hun families, en de dames maakten veel werk van de tuinen, aldus de film die ons in 17 minuten door 200 jaar geschiedenis loodste.

Het cellenblok was indrukwekkend maar je werd er niet vrolijk van: nare kleine hokjes van 2x3 met nul privacy vanwege de traliedeur. Tragikomisch was het verhaal van de gevangene die ontsnapte, zwemmend de 5 km naar de Golden Gate haalde (hij had een soort zwemband gemaakt van keukenhandschoenen) en daar uitgeput in elkaar zakte waarna hij werd gevonden door vissende jongetjes die keurig de hulpdiensten waarschuwden.  En die brachten de arme man weer terug naar 'the rock'.

Wij mochten wel gewoon van het eiland af en klauterden in San Fransisco nog wat straten met erfgoed op. Zo lunchten we bij The Cannery: ooit de blikjesfabriek van Del Monte, maar nu een verzameling leuke restaurantjes (heerlijke clam chowder uit een breadbowl = een uitgehold broodje). En we daalden af door de 'crookedest street': een straatje waar auto's de 4,5 km steil  naar beneden rijden via acht haarspeldbochten. Er kwam zelfs een Segway-klasje naar beneden klungelen - Belgen toevallig.