Kia ora - welkom in Nieuw-Zeeland

Woensdag 12 oktober - Dat was een hele zit op rij 54: ruim 13 uur tot Singapore - dat was vijf films en net zoveel dutjes. Vooral tijdens Alice, through the looking glass moest ik regelmatig een halfuurtje terug spoelen. De nieuwste Star Trek en de beide Huntsmen-films hielden me langer achter elkaar wakker. En van Finding Dory haalde ik het slot niet, maar daarvoor kreeg ik nog een herkansing...

Donderdag 13 oktober - In Singapore moesten we er wel even de sokken inzetten. We hadden namelijk een half uur vertraging en het is een flinke tippel van terminal 1 naar terminal 3. Bovendien wilden we nog lekkere koffie drinken en whisky kopen. Dat laatste mocht niet op Schiphol: geen drank mee als Singapore niet je eindhalte is. Die regel kenden we nog niet.

Maar keurig op tijd zaten we op rij 44 voor nog tien uur verplicht rusten. Werden er elf, want wegens de startfile vertrokken we een uur te laat. Ik maakte er maar een Hobbitmarathon van, met wat langere dutjes want de vechtscenes kon ik wel missen; het ging nu immers om het landschap (en de elf).

Vrijdag 14 oktober - Op Auckland stond even na middernacht onze Indiase chauffeur klaar, heel modern met Kamphuis & Bakker op een smartphone ipv op een A4'tje. Na een rit van een half uur (werkzaamheden) arriveerden we bij het hotel. Daar was het een drukte van belang: twee brandweerauto's, mensen op blote voeten en/of in pyjama op straat - iemand had het brandalarm af laten gaan, zo bleek. Het duurde dus even voor we in de lift naar de 9e etage pasten met al onze bagage. Meteen maar naar bed, om snel in het ritme te komen.

Dat lukte: tegen half tien stonden we op, net op tijd voor het ontbijt dat tot 10:00 uur verkrijgbaar is. En op naar attractie 1, de Sky Tower. Dat is een vrij lelijke betonnen piemel van 328 meter hoog, maar hier zijn ze trots op hun hoogste toren van het zuidelijk halfrond. Je hebt vanuit twee verschillende levels een mooi uitzicht (80km!) over de stad. Aucklands zeven vulkaankegels zijn bijvoorbeeld goed te herkennen: groene heuvels met een kuil ipv een top. Tussen de twee levels in kun je op 192 meter boven de grond extreem sporten, en inderdaad zagen we op enig moment onder ons een jongedame skywalken (aangelijnd over een rooster wandelen, buiten dus) en een jongeman bungyjumpen - gewoon midden in het centrum! Onze dapperste actie was lopen over een reep glas van 38mm dik, waardoor je in een gapende afgrond kijkt.

Attractie 2 was de Victoria Park Market, een topattractie volgens het boekje: een oud vuilverbrandingsstation waarin nu veel 'creatives' werken. Inderdaad stond er veel te huur voor creatives, verder was het niks. Nou ja, er was de lokale Walk of Fame;  maar wij kenden alleen Edmund Hillary en Kiri te Kanawa, de rest waren sporters...

Op naar het Wynyard Quarter aan de haven, attractie 3. Allemaal hippe eettentjes voor de plaatselijke Zuidas-jongelui. En het was voor hen lunchtijd, dus we zagen ze echt in het wild. Wij hadden even genoeg aan een koffietje met een fijne koek terwijl we wachtten op attractie 4: de ferry naar Devonport, Aucklands oudste suburb met victoriaanse huizen en art decovilla's. 

Na wat zon en een beetje regen gingen op Devonport de sluizen open, dus het werd een vrij vochtig bezoek. Mount Victoria was een verdacht groene, rijk bebloemde vulkaankegel, de huizen waren inderdaad fraai en de linzensoep bij het geheel yuppievrije Platters smaakte uitstekend.

Toen we om 17:30 uur met een Singaporese Glenfiddich op kamer 911 lagen uit te dampen, brak buiten de zon door