Naar de bergen

Tijdens elke lange rit komen we wel een fenomeen of wat tegen. Vandaag begonnen we met de Moeraki Boulders. Dat zijn zo'n 30 stenen voetballen die op het strand liggen, soms half in het zand en afhankelijk van het tij ook (deels) in het water. De ballen hebben een doorsnee van 1 tot anderhalve meter en ze zijn 65 miljoen jaar geleden ontstaan door kristallisatie van kalk in steen. Dit proces is te vergelijken met het ontstaan van een parel in een schelp, alleen duurt het iets langer: vier miljoen jaar.

Er was net een bus Aziaten gearriveerd en het was amusant om te zien wat voor selfies en geposeerde foto's die gingen maken. Maar de stenen waren ook zonder mensen het fotograferen wel waard. Een paar boulders waren gebroken - door de tand des tijds en de zee - zodat je de kristallen binnenin goed kon zien. Heel bijzonder.

100km landinwaarts kwamen we langs een kalkstenen wand waarin je fossiele schelpen, zeesterren en koraal kon zien. De wand is inmiddels op honingraatachtige wijze uitgehold, en in die holtes nestelen verschillende vogels zoals de dikke Nieuw-Zeelandse duif. En aan de onderkant hadden de Maori zo'n 400 jaar geleden tekeningen gemaakt van o.a. Nederlandse (?) zeilschepen.

Vanaf dit punt domineerden de besneeuwde Southern Alpes de horizon, en langs de weg deden verschillende kleuren lupines dappere bloeipogingen. We passeerden 
het Pukakimeer, bekend om zijn een turquoise kleur. De bergtoppen kwamen hier echt heel voordelig uit.
 
Een plekje op de camping bij Mount Cook was snel gevonden, het weer was redelijk dus we deden nog even een heen-en-weertje van een uur naar de tong van de Mueller-gletsjer. Ook die tong is niet veel meer, maar het prachtige blauw meertje waarin hij uitmondt, maakt veel goed. Mount Cook zelf was gehuld in nevelen, maar dat had ook wel wat.