nog 6300 werst en "onder moeders paraplu" *

We vertrokken met regen uit Ulaanbaator, en het zou nog wel even grijs blijven. Ons uitzicht was vertrouwd: veel steppes en gerretjes, en onze bekende kuddes. De zonsondergang over de Selenga-rivier was schitterend, iedereen verdrong zich voor het ene raampje dat open kon.

We deelden wagon 5 tot Irkutsk met een ouder Engels stel uit Bath en twee gepensioneerde Nederlandse broers, en tot Novosibirsk ook met een Russische dame die geen Engels sprak. De gehele reis hielden we gezelschap van vier jonge (vervelende want altijd dronken) Amerikanen en een Japanse jongen met wie we af en toe een praatje maakten.

De rit verliep kalmpjes tot de grens, toen kregen we de bekende intimidaties van de Mongoolse immigratiedienst en vooral de Russische douane. Dat duurde globaal van 21:00 uur tot 2:00 uur, verdeeld over twee stations.

* de hele reis heb ik De Dodenrit van drs. P in mijn achterhoofd, beter bekend als 'trojka hier, trojka daar'. Vandaar de titels bij de treinstukjes.