In de Varkensbaai

Vanwege de onweersbuien waren er vannacht diverse stroomstoringen en dan viel natuurlijk ook de airco uit, pfffft. Het raam open was niet echt een optie vanwege de talrijke muggen. En waren we net ingeslapen, dan sprong de hele boel weer aan en schrokken we wakker van de herrie; de airco hier stamt waarschijnlijk uit 1973...

Gelukkig konden we op de diverse strandjes wat bijslapen. We gingen namelijk strandhoppen langs de 17 snorkelstrandjes van de Varkensbaai. De kustweg was al spannend: diverse heremietkreeftjes (met schelp) en zeker vier soorten krabben probeerden de overkant te halen, met wisselend succes. Bij elke kraak van een grote witte of kleine oranje krab onder onze wielen brak er een stukje van Lucinda’s hart. 

En elk strand had zijn eigen kwaliteiten, merkten we al snel. Bij het eerste strandje werd de zee snel diep, en er waren (daarom?) veel mooie visjes - van die schooltjes geel-zwart gestreepte en daar drijf je dan tussen. Leuk hoor! Ook kwamen er busladingen bezoekers, dat was minder. Het tweede strandje was rustiger, met ondieper water en (dus) wat minder visjes; heb ik eindelijk mijn GoPro-dingetje eens geprobeerd. De weinige mensen die er waren hadden natuurlijk wel voor luide muziek gezorgd. 

Ons derde strand was het populaire Punto Perdiz. Er staat hier een soort beachclub waar je voor €15 pp de hele dag in een fijne stoel mag liggen en onbeperkt gebruik mag maken van het buffet. Maar wij hadden van onze gastvrouw een lunchpakket meegekregen, dus wij kozen voor de B-variant: het strandje ernaast. Daar verhuurde een oud baasje heel slim de (terecht) afgekeurde strandstoelen onder takkenafdakjes voor €1 per stuk. Zaten wij tussen uitgebreide Cubaanse families die van het vrije weekend kwamen genieten: koelbox met bier mee, en abuela (oma), en bier, en veel kinderen die luidkeels om abuela riepen, en bier, en iPhones, en bier. Onder water was het rustiger met veel mooie vissies: paars met gele staart, geel met paarse rugvin, roze-blauw gestreept in de lengte, zwart-wit in de breedte.

Het laatste strand dat we aandeden heette Caleta Buena. Dit versteendekoraalstrand met mooie boompjes had ook een beachclubachtige opzet, maar omdat er geen eten meer werd geserveerd mochten we voor €5 pp naar binnen, dat was inclusief onbeperkt drinken. Een sneaky aanbod, want er stonden enorme rijen voor de bar - één voor bier en één voor cocktails. Bijna iedereen was met de bus, dus het kon.

Wij begonnen met een rondje snorkelen in de lagune. Weer een heel andere vissenpopulatie: scholen van wel 100 glasachtige roze schatjes schoten uit de holtes onder het strand. Daar kwamen ook koude golfstromen uit, heel apart. Toen we uitgesnorkeld waren was het vijf uur en ging de bar net dicht. Gelukkig hadden we nog een liter lauw water bij ons.

Onze hosts Rigo & Cary zorgden vanavond voor ons diner: alweer zo’n heerlijk visje. En we hoefden niet door de regen. Ja mensen, het regent hier!