Slovenië op z’n smalst

Of we in de hot tub wilden, vroeg de eigenaar gisteren in zijn mengtaal van Sloveens, Duits en Engels. Per twee huisjes is er één houtgestookt openluchtbadkuipje. “Liever morgen”, zeiden wij, “na onze zware wandel- en fietstocht.” Maar morgen zou het gaan regenen; het regent in juni 17 dagen en dat is inderdaad om de andere dag. Dan vandaag maar. Dus zaten wij gisteravond na het diner heerlijk een uurtje te badderen in de bijna-maneschijn. 

En vandaag was dan die zware wandel- en fietstocht. Vanwege de te verwachten onweersmiddag besloten we vroeg de Vintgarkloof te bezoeken. De kloof was fraai, het hangende pad ingenieus,  het water mooi blauw en er waren volop bloemen en vlinders te fotograferen. Aan het eind was er zelfs koffie met walnotencake! 

Tijdens de covidperiode hadden ze van de kloofwandeling eenrichtingsverkeer gemaakt. Je moest dan terug door het bos (25 min.) of door een alpenwei-met-uitzicht (45 min.). En deze structuur beviel blijkbaar goed, dus zo is het gebleven. We namen de langere terugwandeling omdat die minder zwaar zou zijn: “slechts een klim van 80 meter,” zei de mevrouw van de kaartjes. Bedacht ik me later pas dat ik in een gebouw werk van 85 meter hoog, en dat de klim naar de 19e niet voor iedereen is weggelegd… We deden er dus twee uur over, maar de uitzichten waren inderdaad fraai.

Daarna reden we op de huurfietsen (e-bikes, hier ook al) nog een rondje Meer van Bled. Dat is een vriendelijk blauw meer met veel watersportmogelijkheden, en bij elke roeivereniging of supclub zat wel een café. Die kwamen van pas, want af en toe regende het even flink. Hadden we nog plezier met de ober die mij de witte wijn gaf en Willem het bier; ja, wij zijn geweldig genderneutraal. 

En nog waren de hoogtepunten niet voorbij. Ons huisrestaurant was vandaag gesloten, en het was even zoeken naar een alternatief. Veel horeca hier heeft covid namelijk niet overleefd, en daarnaast sluit menig Sloveens restaurants al om 20:00 uur. Men is van de warme middagmaaltijd. Drie dorpen verderop vonden wij Novo Kavarna (= het nieuwe café), een soort pizzeria meets galerie. Tussen de tafeltjes hingen landschapjes van de lokale kunstenaar Lojze Dežman (https://www.gostisce-dezman.si/galerija-lojze-dezman). En eindelijk was daar dat toch het onweer. Gezellig hoor, regen op zo’n houten tentdak.