Naar Morro Bay

Je kunt mooie plannen maken voor je roadtrip, maar moeder natuur gooit nog wel eens roet in het eten. Zo gooide zij eind mei een berg op de Pacific Highway pal voor het beroemde natuurpark Big Sur. De verwachting is dat deze berg ergens in 2018 is weggewerkt, dus wij moesten onze route aanpassen.

We wilden proberen zoveel mogelijk van de Pacific Highway te zien, daarom reden we vandaag naar het zuiden tot aan de versperring (en weer terug = samen 80km) en pakken we morgen het onderste stuk vanaf Morro Bay zo ver mogelijk terug naar het noorden (en weer terug). Overmorgen rijden we dan verder naar het zuiden.

De tocht van vandaag voerde ons langs de ruige kust met bermen vol ijsbloemen, en fraaie zeegezichten. De beroemde zeeotters waren niet thuis, wel zagen we twee zeehonden een paar meeuwen pesten: onder water schieten en dan vlak voor de meeuw opduiken, net zo lang tot die wegvliegt. Een ander hoogtepunt was de Bixby Bridge, een 200 meter lange betonnen boogbrug met zgn. open zwikken; het is een van de meest gefotografeerde bruggen langs deze route en inderdaad een knap staaltje werk.

In het stukje Big Sur dat nog toegankelijk was, maakten we een korte wandeling onder de zgn. coast redwoods - die kunnen wel 100m hoog worden. We zagen een paar hagedissen, heel veel grijze eekhoorns en een mooie blauwe kraai, een zgn. Stellers gaai. 

Om 16:00 uur moesten we toch echt wel aan onze dagroute van 300km beginnen. Eerst terug naar Carmel, waar we konden aanschuiven in de avondspits. Vervolgens reden we over de steeds rustiger wordende Highway 101 langs wijngaarden en artisjokvelden, met links de achterkant van Big Sur en rechts de achterkant van de Pinnacles. Fraai in de ondergaande zon, maar wel een tikkie eentonig. De radiozender Classic Rock FM kwam goed van pas: Led Zeppelin, the Doors, the Eagles - en maar meezingen.