de beekrombout

Teenslippers, crocs, ballerina’s, smetteloos witte gympen, stoere stappers - alles en iedereen was in het Plitvice-park vandaag. Het park laat maximaal 10.000 bezoekers per dag toe, en die waren allemaal van de partij, inclusief hond en/of kinderen. De drukte was de prijs voor het mooie weer: 24 graden met veel zon en af en toe een wolkje. En ach, het was ook wel weer bijzonder: een selfiefile voor een waterval, nog nooit meegemaakt. 

Het park blijft schitterend: 16 onwaarschijnlijk blauwe meren die via watervallen in elkaar uitkomen (oké, komt-ie nog een keer Gerard: cascaderen). We lieten ons vandaag met ‘het treintje’ naar het hoogste punt brengen en wandelden via, vaak getrapte, vlonders van kastanjestammetjes en keien- of bospaden naar beneden. Halverwege zat er een boottochtje in; daarvoor stonden we in de rij als ware het de Droomvlucht.

We zagen schoolklassen in matching shirts, een groep Chinezen met allemaal een I-love-Kroatiahoedje op, en veel, heel veel honden en kleine kinderen. Rond lunchtijd kwamen de wonderlijkste dingen uit zakken en tassen: hele dozen pizza, thermoskannen koffie, zakken kersen. En wij hadden op z’n Hollands gesmeerde bammetjes mee. Ja, ook eentje met hagelslag.

De kleine beestjes moesten even op gang komen, maar op enig moment stonden we in een zwermpje bosbeekjuffers; die hebben iriserende blauwe vleugels als ze vliegen, maar zien eruit als een donker blaadje wanneer ze stilzitten. Ik was zelf erg trots op mijn vondst van de beekrombout. Ik verzin die beesten niet hè, ik ga helemaal los op de obsidentify-app; er gaat een wereld voor je open.