in Wadi Rum

Na de zonsondergang werd het snel koud, dus weer gingen lekker bij het vuur zitten in de gemeenschapstent. Daar zat al een internationaal gezelschap: een Australiër, twee Oostenrijkers, een Uruguayaan, een Duitse vader en dochter, een Brits stel en nog een Nederlands stel. En alle bedoeïenen die hadden gereden, gekookt of de boel beheerden natuurlijk. De theeketel ging rond, en op enig moment begonnen de luitspeler en trommelaar zich te roeren. Het duurde niet lang of we deden inderdaad allemaal een dansje rond de kachel...

Toen het eten klaar was kregen we uitleg over de bijzondere kookwijze: een ketel in de grond, afgedekt met zand. En het smaakte reuze lekker, net als alle (ons inmiddels bekende) bijgerechten. Na het eten bleef het nog lang gezellig rond de haard en ten slotte genoten we op het duintje van het sprookjesachtig maanverlichte landschap. Met een glaasje whisky, uit een lelijk Petra-glaasje, dat dan weer wel.