ons hotel: Dana Tower

Dit hotel heeft alleen 's avonds sterren;  en in de beschrijving stond al: het hotel moet het hebben van het uitzicht.  Maar het is beslist een van de wonderlijkste hotels waar we ooit geweest zijn.  Het is een van de vier hotels in dit vrijwel verlaten dorp: er woont nog 1 familie en er staat - uiteraard - nog een moskee(tje). Dana Tower is ook het grootste hotel,  we verblijven hier met ongeveer 40 gasten.  Naast ons zijn er nog 2 Duitse dames,  een groep van 17 Italianen (vertelde de Italiaan die al 20 jaar in Utrecht een ijssalon heeft) en een vergelijkbare groep Fransen.

Willem en ik hebben kamer Crazy Love: onder de bedoeïenentent en met twee kelderraampjes, dekens van puur synthetisch luipaardvel, geweven tassen aan de muur,  handdoeken met  goudborduursel, een wastafelkraan in de vorm van een dolfijn,  bedden waarvan de pootjes levensmoe zijn.  Als we willen douchen moeten we een half uur voordaf de boiler aanzetten. En na dat half uur weer uit,  anders springen de stoppen - dat gebeurde mij gisteren.

Lucinda's kamer (Flying Carpet) is een straatje verderop op de tweede verdieping van een soort studentenhuis: kleinere kamers en een gedeelte badkamer op de gang.  Maar inclusief  luipaardvellen en geweven tassen.  

Als er stroom is, is er ook wifi in het internetcafé: het met een bedoeïenententdoek afgedekte dakterras met uitzicht op het restaurant (een halfsteens gemetseld schuurtje met eveneens een bedoeïenententdoeken dak. Daar serveren ze als diner een open buffet met de diverse mezzes die we al zo goed kennen. En de Filipijnse gastvrouw gaat eindeloos met de theeketel rond.

Toegegeven, we moesten wel even wennen.  Maar we voelen ons hier inmiddels best prettig. Toch zien we uit naar een echte douche...