Naar Viñales

21 juli 2018 - Vinales, Cuba

We hadden bedacht dat het leuker was om over de secundaire weg naar Vinales te rijden en niet over de snelweg. En het was ook leuk: mooi vergezichten, kleurige huisjes, echte oldtimers (die in Havaba zijn bijna allemaal nep), de bus naar Roermond en die naar Arnemuiden en veel vee. Maar ook veel hobbels: de weg leek wel een poffertjespan en dan is 186km nog best een end. 

Na zo’n anderhalf uur rijden werden wij - net als iedereen wel ergens - aangehouden door een nepagent. We waren namelijk verkeerd gereden en we kwamen na te zijn omgekeerd opnieuw voorbij. Waar we naartoe gingen. Lucinda vertelde in beeldig Spaans wat ons plan was en daar kwam de neef uit de hoge hoed: hij kon ons de weg wijzen. “Niet nodig,” spaanste Lucinda, terwijl ze uit haar mondhoek “rijden!” tegen mij siste. Een mooie actie.

Na een uur of vier waren we al op driekwart van de route en hadden we wel honger. Gelukkig zagen wij Restaurant Mirador, een schattig palmhutje met vier tafeltjes en inderdaad een mooi uitzicht (= mirador) op het zgn. karstgebergte. Zodra wij parkeerden, stuurde de eigenaar de dominoënde locals weg, en werden wij van harte uitgenodigd voor een creoolse maaltijd. Moros y cristanos (rijst en bonen), varkenslapje, komkommersalade, gebakken bananenschijfjes - het was allemaal heerlijk. Lucinda scoorde met haar Spaanse conversatie, en kreeg nog meer respect toen ze vloeiend weg reed.

Casa Mariposa vonden we snel - alles met dank aan maps.me - en ons hostpaar Michel & Yuliet was allerhartelijkst. Ook hartelijk was de WiFi op het dorpsplein - hier wel. Wij nestelden ons op het belendende terras van Hotel Central met een cocktail (Cuba Belle, een te zoete misser) en hadden een half uurtje contact met de rest van de wereld.

Langs het dorpsplein loopt de doorgaande weg, aan beide zijden gevuld met restaurantjes want het is hier een toeristenparadijs. Zo zagen we onze Duitse mede-ontbijters van vanochtend en de Nederlandse casacollega’s van gisteren en eergisteren. De eersten gaan morgen paardrijden, net als Lucinda; die tweede groep had dat vanochtend gedaan en ze waren er erg enthousiast over. Maar een van hen was dan ook een meisje van 12.

Foto’s

3 Reacties

  1. Joke:
    23 juli 2018
    toch wel fijn, zo'n privé tolk
  2. Richard:
    23 juli 2018
    Ja, dat bedacht ik me ook meteen. Wel handig als je de taal spreekt in zo een land, waar je op je hoede moet zijn voor nepagenten en andere oplichters/misleiders.
  3. Tanja:
    23 juli 2018
    Inderdaad, zo’n Lucinda mee op reis heeft voordelen 😘
    Nepagenten??😱😱 Hoe herken je zo’n gast???
    En, maps.me? Wat leer je toch veel van andermans reizen 😄😄