De koek is op

Op onze laatste ochtend wilden we nog graag met de metro. Die metro is niet zo overdadig als die in Moskou, maar marmer, koper en mozaïek is volop aanwezig. Geen trojka-kaart, maar ouderwetse tokens - ook leuk. Onze reiskosten bedroegen 40 roebel per rit (= 60 cent) en ik kon hiervoor vrijwel al ons muntgeld inleveren. Ons reisdoel was Loft Projekt Etagi.

Onder die naam zit in een voormalige broodfabriek een kunstenaarscentrum met aparte winkeltjes en bijzondere restaurantjes. Volgens site & boekje was alles om 9:00 uur open, maar dat is gekkigheid in Rusland. We arriveerden tegen half elf en zagen dat de diverse zaakjes open zouden gaan  ergens tussen 12:00 uur en 14:00 uur. Wel konden we moeiteloos over de diverse etages struinen. De vijfde verdieping bestond uit een soort loungebar met fauteuils, aardige muziek en WiFi dus daar hielden we het wel een uurtje uit.

Na twaalven gingen inderdaad veel winkeltjes open. De keukenbrigades stookten de vuurtjes op voor blini’s en burgers, en het pand stroomde vol jonge Russen. In de minishopjes zagen we vooral veel van hetzelfde: geinige sokken, mokken met eenhoorns, buttons met poesjes die van Sint-Petersburg houden - maar ook wat aardige huisvlijt. Onze sieradenbuit kostte R1050 (€15), pinnen lukte echter niet terwijl dat tot nu toe vlekkeloos verliep in geheel Rusland. Aan contanten hadden we nog slechts een briefje van 1000 en daar nam mevrouw gelukkig genoegen mee. Alle cash op, en wat een avontuur weer.

Onze taxi reed ons in een klein uurtje door de kletsnatte stad naar het vliegveld en daar bleek na enig wachten dat ze, net als bij de Hermitage, ook hier geen prijs stellen op digitale instapkaarten. Tja, berken genoeg in Siberië dus een extra rij voor ons. De laatste operataart daarna bij Shokoladnitsa smaakte extra lekker!