Hermitage

Een regenachtige dag in Sint-Petersburg. Komt heel vaak voor. En wat doe je dan? Dan ga je naar de Hermitage, net als iedereen op regenachtige dagen. We hadden gisteren wat tips van gids Karina gekregen:

• Net als alle musea hier gaat ook de Hermitage pas om 10:30 uur open, en om 9:30 uur staan er al mensen in de rij! Maar vrijdag is de Hermitage tot 20:00 uur open, dus ga dan, en ga wat later.
• Koop geen kaartjes online. Je moet namelijk printjes hebben, dus er is een serieuze printrij!
• Loop langs de rij en ga door de middenpoort naar het binnenplein. Daar staan ticketautomaten. Je loopt dan een eventuele korting mis, maar de kans daarop was toch te verwaarlozen: Lucinda is wel student, maar geen international en ik ben weliswaar een wees (orphans free!) maar op zekere leeftijd telt dat niet meer.

En ja hoor, het werkte: binnen drie kwartier waren we binnen. Oke, onze flesjes water moesten we inleveren (gevaarlijk spul immers) maar we droegen geen rugzak, naaldhakken of paraplu’s - zo hard regende het nu ook weer niet. Binnen viel de drukte nogal mee. Veel groepen Chinezen uiteraard, maar daar kunnen we nu wel omheen laveren. En als je de Hollandse meesters een beetje links laat liggen kom je al veel minder groepen tegen.

De eerste drie uur genoten we van de pracht en praal van de paleisinterieurs. Van Engelse gothiek, via rococo naar art nouveau en alles ertussenin. Opvallend veel berkenhout, en dan bedoel ik geen berkentriplex. Maar vooral veel goud. Echt. Heel. Veel. Goud. Opgeluxt met Russische mozaïek. Daar hadden we gisteren over geleerd. De tsaren hielden erg van stenen als malachiet (groen) en lapis lazuli (blauw). Maar dat spul komt niet in grote stukken waar je pilaren en vazen van kunt maken. Dus werden en koperen vazen gemaakt waarop vervolgens groene of blauwe steentjes werden gemozaïekt, de kiertjes vulde men op met steengruis en als het geheel daarna was gepolijst zag je er letterlijk geen barst meer van. Schitterend.

Na een in beeldig Russisch door mij besteld broodje zalm (losos) met een kopje thee (tsjai) sjokten we nog ruim een uur door Siberische en Kaukasische schatten. Die Siberiërs maken werkelijk alles van berk: paardenhoofdstellen, pijlenkokers, doodskisten. En die Kaukasiërs zijn creatief met metaal en (half)edelstenen. Deze afdeling was het rustigst van allemaal. Jammer hoor, dat harnas met die spiezen op de knieschijven was echt wel de moeite waard.