via het Amfitheater naar Centurion

Nee, de Romeinen zijn hier niet geweest; dit amfitheater is een soort kom tussen Drakensbergtoppen. Voor we de 450 km lange monstertocht naar Centurion (bij Pretoria) aanvingen, hadden we volgens host Andrew nog best tijd voor een mooie wandeling - in dat Amfitheater dus. Lag toch op de route. 

Met iets minder potholes en wat meer gravel, duurde deze eerste 50 km gauw twee uur. Maar om half twaalf hadden we dan eindelijk de wandelschoenen aan en meldden we ons vertrek bij de parkwacht.

Ze zijn hier namelijk gek op papierwerk, dus voor elke wandeling moet je in een register van alles noteren: je naam, land van herkomst, kenteken van je auto (DD33PB GP), starttijdstip van je wandeling, verwachte terugkomtijd en telefoonnummers van je 'sel' (06 ) en van je 'next of kin'... Bij terugkomst teken je weer af (vandaag), of vul je een ander register in (gisteren).

Het was 24 graden met een flauw zonnetje, heerlijk wandelweer. De parkwacht droeg echter een enorme jas, een ijsmuts en dikke handschoenen. Hij toonde zich bezorgd over onze blote armen en benen, dus voor zijn plezier bonden we nog een fleece op onze rugzakjes. Niet nodig gehad natuurlijk. 

De wandeling was een gematigde klim over een uitstekend pad langs een riviertje; wij gingen tot aan de waterval. In de regentijd (januari) is dat waarschijnlijk een woeste bedoening, vandaag was het een vriendelijk dingetje. Er waren volop vogels en vlinders te zien, en af en toe een hagedisje. 

Het leukst vonden we natuurlijk de bavianen die op de grashelling boven de waterval aan het foerageren waren. Ook het uitzicht op de bergtoppen, de bovenrand van het amfitheater, was indrukwekkend.

Keurig op tijd waren we terug bij de auto, parkwacht tevreden en wij ook: voor 14:00 uur op pad. Via werkzaamheden, omleidingen en de avondspits van Johannesburg bereikten we eindelijk om 19:00 uur Guesthouse Natanja. Morgen nog zo'n ritje...