Twee Kremlins

De Russische tsaren woonden - als ze in Moskou waren - in het Kremlin. En het was een vrome familie, dus er staan maar liefst vier royaal van gouden koepeltjes voorziene kerkjes binnen de muren van dat fort (de betekenis van het woord kremlin). Drie kerken hebben weidse namen als de Kathedraal van resp. de Aartsengel, Maria-Boodschap, en Maria-Tenhemelopneming en het vierde pandje is het Patriarchenpaleis - daar woonden de kerkvorsten. Alle kathedralen zijn van binnen riant verguld en betekend, en de patriarch beschikte over mooi serviesgoed en rijk beparelde kledij. We amuseerden ons bovendien met de groepen Chinezen die zichzelf en elkaar voor ieder misschien bijzondere object vastleggen.

Er is nog een Kremlin in Moskou, helemaal aan de andere kant van de stad. Volgens ons boekje (Lonely Planet) is dat een soort wonderland met neppaleizen, tweedehands sovjetmeuk, eetkraampjes en grappige musea. Inderdaad keken we onze ogen uit. Om te beginnen vijftig kraampjes vol nieuwe matroesjka’s, oude medailles en bontmutsen van eh... bont (konijn). Verder was er een museum over brood (gesloten), over chocola (gesloten) en over wodka (niemand achter de kassa). Voor de Mongoolse blokhutkerk lieten diverse bruidsparen zich uitgebreid fotograferen; de ene bruid had nog hogere hakken dan de ander, de bruidegommen vonden we wat minnetjes. De koffie van het kraampje was best en met liefde gemaakt (= langzaam), en de mascarpone-bosbessentaart mocht er ook zijn.

We hadden deze dag meer culinaire avonturen, dankzij de onvolprezen Lonely Planet. Zo lunchten we in het sjiek ogende Pushkin Café met Russische klassiekers in een modern jasje: bietensla met haring vooraf en biefstuk stroganof maar dan vermomd als (zwarte!) dumplings. Voor het diner streken we neer in de tuin van Odessa Mama, bekend om zijn joodse keuken. We zagen af van de salade met kalfshersenen en de kippenhartjes in zure room maar namen allebei een bord bewerkelijke visjes.

Daarna moesten we snel met de metro naar het hotel (40 minuten...) waar host Dmitry om 21:30 uur voor een taxi naar het Leningradstation zou zorgen. We hebben heel wat minuten onder de grond doorgebracht vandaag, want Moskou is een vrij grote stad. Er wonen 13 miljoen mensen, en tussen 17:00 uur en 21:00 uur willen die allemaal met de metro, leek het. Het is namelijk spotgoedkoop: met de Troika-card kost een ritje ongeveer 60 cent. Wij hadden deze Russische variant van de ov-chipkaart van onze held Nikita geërfd, en hipten - na wat oplaadwerkzaamheden - vrolijk door de poortjes.